Dörtlük

Dört mısrqadan oluşan nazım birimidir. Bu birimde verilmek istenen anlam dört dizeye yayılmıştır - ki asıl verilmek istenen genelde 3. mısrada verilir, 4. mısra anlamı tamamlar; 1. ve 2. mısralar genellikle anlamca boş ya da ilişkisizdir.
Dörtlük, İslamiyet Öncesi Türk Edebiyatı'nda, Halk Edebiyatı'nda ve Milli Edebiyat'ta kullanılmıştır. Halk edebiyatında dörtlüklere 'hane' ya da 'kıta', bu dörtlüklerin tümüne birden 'katar' adı verilir.

Ela gözlerine kurban olduğum!
Yüzüne bakmaya doyamadım ben.
İbret için gelmiş derler cihana,
Noktadır benlerin sayamadım ben    (Aşık Ömer)

 
Nice sultanları tahttan indirdi,
Nicesinin gül benzini soldurdu,
Nicelerin gelmez yola gönderdi,
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm.    (Karacaoğlan)

 
Dost dost diye nicesine sarıldım,
Benim sadık yârim kara topraktır.
Beyhude dolandım boşa yoruldum,
Benim sadık yârim kara topraktır.    (Aşık Veysel)


Kara gözlüm, efkarlanma gül gayri!
İbibikler, öter ötmez ordayım.
Mektubunda diyorsun ki: “Gel Gayri!”
Sütler kaymak tutar tutmaz ordayım.   (Bekir Sıtkı Erdoğan)


Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim,
Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver
Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim,
Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider.   (Ataol Behramoğlu)