Sagu

Yuğ (cenaze) törenlerinde, ölen kişinin ardından ağıt olarak söylenen şiirlerdir. Ölen kişinin kahramanlıkları, başarıları, erdemleri anlatılır ve ölümünden duyulan üzüntü dile getirilir. Sagularda da koşuk nazım şeklinin biçimsel özellikleri kullanılır ve kopuz eşliğinde söylenir. Halk edebiyatındaki karşılığı 'ağıt', divan edebiyatındaki karşılığı 'mersiye'dir. Alp Er Tunga sagusu, en meşhur örneğidir.

                                                           Günümüz Türkçesi ile
Alp Er Tunga öldi mü              /            Alp Er Tunga öldü mü       
Issız ajun kaldı mu                  /            Kötü dünya kaldı mı
Ödlek öcün aldı mu                /            Felek öcünü aldı mı
Emdi yürek yırtılur!                /             Şimdi yürek yırtılır!



Ödlek yırag közetti                /             Felek fırsat gözetti
Ogrı tuzak uzattı                    /             Gizli tuzak uzattı
Begler begin azıttı                 /              Beyler beyini şaşırttı
Kaçsa kah kurtulur?             /              Kaçan nasıl kurtulur?

Ulşıp eren börleyü                /              Erler kurt gibi uludular
Yırtın yaka urlayu                /               Bağrışıp yakalarını yırttılar
Sıkrıp üni yurlayu                 /              Islıkla ağıt yaktılar
Sıgtap közi örtülür                /              Göz yaşlarla örtülür. 

Begler atın argurup              /               Beyler atlarla geldiler
Kadgu ânı turgurup              /              Kaygı onları durdurdu
Mengzi yüzi sargarup           /               Benizleri yüzleri sarardı
Korkum angar türtülür.         /              Sanki safran sürüldü.

Ödlek arıg kevredi               /              Zaman bütün bozuldu
Yunçıg yavuz tavradı            /               Zayıflar tembeller güçlendi
Erdem yeme savradı            /               Erdem yeniden azaldı
Ajun begi çertilür.                /               Dünyanın beyi yok olur.

Ödlek küni tavratur              /               Felek günü davrandırır
Yalnguk küçin kevretir          /               İnsanın gücünü söndürür
Erdin ajun sevritür               /                Dünyayı erden boşaltır
Kaçsa takı ertilür                /                 Kaçsa dahi er ölür.

Bilge bögü yunçıdı              /                Bilgeler bilginler yok oldu
Ajun eti yençidi                  /                Evrenin atı gemi azıya aldı
Erdem eti tınçıdı                  /               Erdem eti çürüdü
Yerge tegip sürtülür             /               Yere değip sürtünür.    

Ögreyüki mındag ok          /                 Dünyanın geleneği böyle
Mında adın tıldag ok          /                Gerisi bütün bahane
Atsa ajun ograp ok            /                O gelip bir ok atsa 
Taglar başı kertilür            /                  Dağlar başı kertilir.

Könglüm içün örtedî           /                Ölümü gönlümü yaktı    
Yatmış başıg kartadı            /               Yetmiş yaş yaşlandırdı 
Keçmiş ödük irtedi             /                Gönlüm geçmişi arıyor     
Tün kün geçip irtelür.          /                GEce gündüz aranıyor.