Herhangi bir varlığın ya da nesnein adını anmadan, özelliklerini üstü kapalı bir biçimde söyleyerek, dinleyiciler tarafından o şeyin ne olduğunun bilinmesini istendiği söz kalıplarıdır. Nazım ve nesir olarak yazılabilirler. Manzum bilmeceler hece vazniyle, duraklı ya da duraksız olarak, kafiyeli bir şekilde söylenirler. Divan edebiyatında 'muamma' veya 'lügaz' ismiyle anılırlar.
Bir küçük kumbara Çatır çatır yenir Doksak dokuz cemaat
Erzak taşır ambara (Karınca) Ona eğlence denir (Çekirdek) İki müezzin
Bir imam (Tespih)
Ufacık mermer başı Gökte açık pencere
Ne kulpu var ne başı Kalaylı bir tencere (Ay) Tarlada biter
Pişirirsen aş olur Makine büker
Pişirmezsen kuş olur (Yumurta) Sabah akşam
Elimizi yüzümüzü öper (havlu)
Bağlarım yürür Uzundur ip değil
Çözerim durur (Ayakkabı) Isırır köpek değil (yılan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder